เนื้อเพลง ภูมิลำพัง | ข้าวทิพย์ ธิดาดิน | LYRICS

เนื้อเพลง ภูมิลำพัง | ข้าวทิพย์ ธิดาดิน | LYRICS

คนที่น้องฮักหลาย คือคนที่ร้ายที่สุด,

ความฝันต้องพังต้องหยุด ยังแต่น้ำตา..

ใบนาแม่พ่อ หนี้ ธกส พาขวัญกินดอง,

พังลงกับหม่อง แนมบ่เห็นป่อง สิย่างสิไป..

คือปล่อยน้องถิ่มกลางทาง สิสู้สิสร้างกับไผ,

ฝันที่เฮาวาดไว้ สุดท้าย ยังแต่น้ำตา..

มื้อจากลา ภูมิลำเนา เข้ามาเมืองใหญ่,

ย้อนเซื่อในฮักว่าอ้าย สิพาเฮ็ดพาหา..

หวังไกลฮอดมื้ออ้ายไปขอ แม่กับพ่อคงพอได้กู้หน้า,

บ่เคยคิดว่า อ้ายสิเฮ็ดกันได้..

มาสองคน อ้ายคือให้น้องกลับผู้เดียว,

ฮักเคยเทียว มันเบิดคักแล้วบ้ออ้าย..

คือว่าสิพาน้องย่างสุดฝัน คือว่าสิเบิ่งแงงกันจนตาย,

น้องสิตอบพ่อแม่จั่งได๋ คันเพิ่นถามหาอ้าย มื้อกลับภูมิลำเนา..

ไทบ้านคงสมน้ำหน้าเอา มื้อน้องกลับไปภูมิลำพัง..

คนที่น้องฮักหลาย คือคนที่ร้ายที่สุด..

ความฝันต้องพังต้องหยุด ยังแต่น้ำตา..

มื้อจากลา ภูมิลำเนา เข้ามาเมืองใหญ่,

ย้อนเซื่อในฮักว่าอ้าย สิพาเฮ็ดพาหา..

หวังไกลฮอดมื้ออ้ายไปขอ แม่กับพ่อคงพอได้กู้หน้า,

บ่เคยคิดว่า อ้ายสิเฮ็ดกันได้..

มาสองคน อ้ายคือให้น้องกลับผู้เดียว,

ฮักเคยเทียว มันเบิดคักแล้วบ้ออ้าย..

คือว่าสิพาน้องย่างสุดฝัน คือว่าสิเบิ่งแงงกันจนตาย,

น้องสิตอบพ่อแม่จั่งได๋ คันเพิ่นถามหาอ้าย มื้อกลับภูมิลำเนา..

ไทบ้านคงสมน้ำหน้าเอา มื้อน้องกลับไปภูมิลำพัง..

ไทบ้านคงสมน้ำหน้าเอา มื้อกลับบ้านเฮา,

แค่เพียงลำพัง..